final dedik diye şey etme. gayet vasattı.
bi önceki gün murray-nadal maçını izlerken sami yen'de galatasaray'ımı destekliyor gibi destekledim murray'i;
"hadi koçum salla bi ace, vur paraleli, koş file önüne, çak yarım voleyi, aslansın be"
nihayetinde (aslan-kaplan) murray'i federer'e finalde rakip ettik(az uğraşmadım). üstelik bu sezonun wimbledon finalinden sonraki en güzel maçıyla. iyi hoş da sonrası...
federer'e olan gönül bağımızdan nadal'ın caprisine dahi kerkinebiliyoruz yer yer. al işte elendi nadal, üstelik çok değişik uzuvlarından soluyarak. çeşitli şekillerde soluması beni memnun eder ama nadal elenmemeliymiş.
çünkü final diye bi şey var. mühim bi olay. insan maçın mühimliğine doğru orantılı bi mücadele bekliyor. hakkı, bekleyecek tabi. new york'ta oturmuyor o insan. "maç kötüymüş hacı ya, gel manhattan'a akalım" geyiğine 8200 km uzakta. sahur öncesi eğlence arıyor kendine. murray ile de anca ms-dos alaaddin tadı yakalıyor.
nadal lazım nadal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder